Paczka Grarżurduru

Maaarynia

Zadania itd. na temat polki. Bez ankiety Twisted Evil

Leczysław Kerdgeniusz

Ciekawe jakie tutaj zadania będziesz dawała Razz

jestem wielce ciekaw Twisted Evil

Maaarynia

Oto ja się pisze podanie:

PODANIE

Podanie to dokument, który piszemy zawsze wtedy, gdy chcemy coś otrzymać w szkole lub w jakimś urzędzie. Podanie piszemy na dużej kartce papieru podaniowego A4.

Jak pisać podanie?

W lewym górnym rogu wpisujemy imię i nazwisko, adres zamieszkania i numer telefonu.

W prawym górnym rogu piszemy miejscowość i datę (dzień, miesiąc, rok) złożenia podania.

Po prawej stronie, pod danymi osobowymi i datą złożenia podania, piszemy, do kogo jest skierowane to podanie.

Następnie na środku piszemy wielkimi literami: PODANIE.

Pod tym napisem powinna się znaleźć treść podania. Najpierw piszemy jasno i zwięźle, o co prosimy w podaniu. Następnie wyjaśniamy, dlaczego chcemy uzyskać daną rzecz lub dlaczego dana sprawa powinna zakończyć się tak, jak o to prosimy w podaniu.

Pod treścią podania, na dole po prawej stronie, piszemy zwrot grzecznościowy, np. z poważaniem albo z wyrazami szacunku, a pod nim umieszczamy czytelny podpis.

Jeżeli do podania chcemy dołączyć jakieś inne dokumenty, to musimy poniżej podpisu po lewej stronie napisać "Załączniki" i wypisać je w punktach.

Leczysław Kerdgeniusz

Fajnie. Będziesz dawała regółki polonistyczne Razz

piotrek

A co to przydatne jest.

Leczysław Kerdgeniusz

Zależy kiedy. Ale przydać się może niejednokrotnie.

Maaarynia

:)Przykład wzięty z neta Smile

ROZPRAWKA

Rozprawka to nadojrzalsza forma wypowiedzi będąca udowodnieniem jakiegoś zagadnienia, problemu, twierdzenia. Uczono was, że opowiadanie składa się z trzech części: wstępu, rozwinięcia i zakończenia. Podobnie jest z rozprawką, przy czym w przypadku rozprawki wstęp to teza (lub hipoteza), rozwinięcie to argumenty, zaś zakończenie to potwierdzenie tezy, inaczej podsumowanie. Nagromadziło się dużo niezrozumiałych słów...

Teza to takie stwierdzenie, w którym stawiamy sprawę w oczywisty sposób: Tak, warto mieć przyjaciela... albo: Nie, nie warto.
Do tezy dobieramy argumenty, czyli zdania, poglądy, które pasują do tej tezy. Warto mieć przyjaciela, ponieważ ... miło spędzamy z nim czas, można z nim rozmawiać o wszystkim, itp. Nie warto mieć przyjaciela, bo ... to zabiera sporo czasu.
Nie zawsze w rozprawce przyjmujemy tezę, czasami musimy posłużyć się hipotezą. Teza to założenie wstępne, którego jesteś pewny, a hipoteza to tylko przypuszczenie, co do którego nie mamy pewności, która wymaga sprawdzenia, przeprowadzenia dowodu. Tym dowdem będzie rozprawka.
W zakończeniu krótko, dosłownie jednym zdaniem lub dwoma zdaniami podsumujcie argumenty, na przykład: Jak wcześniej stwierdziłem..., Jak już wcześniej napisałem... .

Pisząc:

pamiętaj o jasnym, precyzyjnym ustaleniu swojego poglądu na opisywaną sprawę,

argumentuj rzeczowo,

możesz odwoływać się do znanych autorytetów, powszechnych sądów,

podsumuj rozważania.

Oto przykład:

Polska epopeja

Każdy naród jest dumny z posiadania wielkiego dzieła i ma sposób, aby to okazać. Interesujące są coroczne spotkania w Madrycie wielbicieli "Don Kichota". Ludzie stoją w kolejce, aby przeczytać 10 linijek utworu. Uznają, że to honor brać udział w tym czytaniu. To piękne!
My Polacy również mamy wielkie dzieło, które śmiało można porównywać z epopeją Homera. To "Pan Tadeusz". Tu, podobnie jak w dziele greckim, znajdziemy wspaniałe opisy i porównania homeryckie. Zastanawiające jest także podobieństwo głównych bohaterów obu tych utworów, których szczególne podobieństwo polega na tym, że obaj powracają do ojczyzny jako osoby nieznane. Podają się za kogoś innego: Odyseusz przybywa jako nędzarz, a Jacek Soplica ukrywa się w habicie księdza Robaka. A wszystko po to, aby "z domu wymieść śmieci". Podobieństwo "Pana Tadeusza" i "Odysei" widoczne jest także na przykładzie synów głównych bohaterów obu epopei – choć nie pamiętają oni ojców, obaj pomagają im w ich działaniach: Telemach pomaga ojcu oczyścić dom z zalotników, a Tadeusz oprócz udziału w walce zbrojnej odznacza się uwalniając chłopów z pańszczyzny.
"Pan Tadeusz" jest epopeją narodową i można znaleźć w tym utworze wiele cech charakterystycznych dla tego gatunku. Dzieło to opowiada o przełomowym momencie w dziejach narodu polskiego, o zrywie narodowym dążącym do wyzwolenia ojczyzny i uwłaszczenia chłopów. Jest jak stara fotografia rodzinna, w którą wpatrujemy się odnajdując na niej podobieństwo do naszych przodków. Z „Pana Tadeusza” czerpiemy wiadomości o naturze Polaków i o ziemi, którą zamieszkujemy. Wystarczy otworzyć książkę i na chybił trafił wybrać kilka wersów – zaraz poczujemy się u siebie, wśród pól i lasów, pod kopułą przychylnego nieba. Każda cząstka przyrody, opisana w księdze, to ta sama, którą onegdaj, wczoraj, czy dziś zwróciła naszą uwagę. Patrzymy... i chciałoby się wyrazić to, co czujemy, ale choć oczy widzą, brakuje słów, aby opisać to piękno! A w książce słowa te są: proste, piękne, zabarwione uczuciem.
W harmonii z przyrodą żyją zwykli ludzie, pełni wad i śmiesznostek, ale każdego wyróżnia jakaś szczególna cecha, dzięki której jest to osoba niepowtarzalna. Więzi rodzinne i sąsiedzkie układają się różnie, często konfliktowo, bo różne są temperamenty mieszkańców i czasem zapalczywość przeszkadza w porozumieniu. Widać to na spotkaniach towarzyskich, biesiadach i naradach wojennych.
Gdyby tak podzielić tekst "Pana Tadeusza" na role, to każda osoba wcieliłaby się w jednego bohatera i mamy teatr! Samo czytanie utworu byłoby już świetną zabawą! A efekt? Boki zrywać! Bo każda osoba odgrywająca rolę swego bohatera musiałaby wczuć się w tę postać, udawać jej głos, być nią! Zdania musiałyby być tak wypowiedziane, aby pokazały temperament, emocje i poziom intelektualny każdej postaci.
Ciekawe, czy znajdzie się podobieństwo pomiędzy mickiewiczowskimi bohaterami, a dzisiejszymi mówcami? Można to sprawdzić! Wart też zastanowić się, czy naprawdę kulturalnemu człowiekowi wystarczy znajomość tylko języka potocznego, z ulicy? "Pan Tadeusz" to podręcznik – wystarczy czytać i słuchać, a zachwyt i wzruszenie gwarantowane!
Czemu by nie zorganizować konkursu głośnego czytania naszej epopei narodowej? Głosy czytających wydobyłyby piękno wiersza. Treść zawarta w słowach zlewa się w jedno z melodią – staje się pieśnią! A sam Mickiewicz pisał:
"Płomień przegryzie malowane dzieje,
Skarby uniosą mieczowi złodzieje
- pieśń ujdzie cało"
I trwa!

Leczysław Kerdgeniusz

Długieeeeeeee, moze keidyś przeczytam Razz

Maaarynia

Leczysław Kerdgeniusz

A Ty sie z czego śmiejesz?? Zeby ktoś z Ciebie sie nie pośmiał Razz

Żartuję

Maaarynia

Zad.1 Opis mojej, -go naj kumpleli, -la z gg

Leczysław Kerdgeniusz

Niech sie zastanowię... Paulina... Lidka... Ania... Ty-nie(nie siedzę z nią na gg)

Maaarynia

To nie jest opis Smile

Leczysław Kerdgeniusz

Ale moi najlepsi kumple z gg Razz

Maaarynia

Tak ale miałes kogoś opisać a nie wymieniać!